- De aardbeving in Afghanistan is een humanitaire ramp die relatief weinig aandacht krijgt.
- Het Medisch Comité Afghanistan-Nederland, een groep van Afghaans-Nederlandse artsen en zorgprofessionals, wil essentiële hulp bieden.
- “Dit is geen politieke crisis, maar een humanitaire. We mogen onze rug niet toekeren”.
- Lees ook: Rusland probeert het conflict in Israël te benutten voor een propaganda-offensief om de westerse steun voor Oekraïne te ondermijnen, stelt denktank
In de nasleep van een verwoestende aardbevingen in Afghanistan deze week is het Medisch Comité Afghanistan-Nederland (MCAN) snel in actie gekomen. Deze groep van Afghaans-Nederlandse artsen en zorgprofessionals, met diepe persoonlijke banden met het getroffen gebied, nam het op zich om essentiële hulp te bieden aan de burgers die door de ramp zijn getroffen.
Hun verhaal is niet alleen een getuigenis van de kracht van diasporagemeenschappen, maar ook een weerspiegeling van de uitdagingen die zowel het Afghaanse volk als de internationale hulpverleners te wachten staan.
Afghanistan: dodelijke aardbevingen
De aardbevingen die het noordwesten van Afghanistan troffen, hebben geleid tot een ravage. Vele families zijn hun huizen kwijtgeraakt. Naar schatting van de VN zijn zo’n 1.300 mensen omgekomen en 1.700 mensen gewond geraakt.
De bevolking van Afghanistan werd al geteisterd door jaren van droogte en honger. Sinds de Taliban in 2021 de controle over het land heeft overgenomen, is de economie ingestort. “Deze aardbeving kan de bevolking niet aan”, vertellen Parweez Koehestanie en Seyed Qaderi van het MCAN. Beiden zijn arts en komen uit Afghanistan.
Dat er aanvankelijk weinig aandacht is geweest voor de situatie na de aardbeving wordt bevestigd door Qaderi. Maar MCAN, zich bewust van de urgentie van de situatie, is meteen in actie gekomen. "We hebben toen gezegd: ‘We kunnen snel iets beginnen’. Ik heb in de regio veel familie en een netwerk, onder andere in de medische wereld. Ik had een heel persoonlijke motivatie, maar we zijn ook Afghaanse artsen in Nederland. We dachten: we kunnen het kleinschalig oppakken, maar ook de krachten bundelen met andere stichtingen zoals de Keihan Foundation en Hart voor Afghanistan. Die hebben we ook gevraagd om met ons mee te denken."
Op dit moment, zes dagen na de initiële aardbeving, is het verlenen van acute hulp nog steeds het belangrijkste: "Zeker de afgelopen dagen was er behoefte aan noodhulp. Nu gaat de aandacht uit naar structurele hulp, waaronder psychologische ondersteuning. De winter heeft zijn intrede gedaan en het is een woestijnklimaat, dus het koelt snel af en er is veel kou. Dat is de situatie waarin de mensen zich bevinden’’, vertelt Seyed Qaderi.
Nog weinig internationale hulp voor Afghanistan
Internationale hulp komt relatief traag op gang, gelet op de ernst van de situatie. Qaderi vertelt dat verschillende factoren een rol spelen, waaronder de afnemende aandacht voor Afghanistan sinds dat de Taliban aan de macht is.
Hij benadrukt dat er al verschillende humanitaire crises zijn geweest en een massale exodus van van hoger opgeleide individuen. "Daarbovenop komt nu deze ramp, waar nog weinig aandacht voor is. Wij proberen aandacht te vragen door het persoonlijk te maken. Ik denk dat veel mensen graag willen helpen."
MCAN benadrukt de dringende noodzaak van hulp. Parweez Koehestanie vertelt dat er contact is gezocht met Giro555 om de inspanningen te ondersteunen. Maar het proces verloopt, volgens hem, moeizaam vanwege voorwaarden en bureaucratische obstakels.
Giro555 vereist doorgaans een formeel verzoek van de overheid van het getroffen land en deelname van erkende hulporganisaties ter plaatse. "We hebben geprobeerd te voldoen aan de voorwaarden die zij hebben gesteld. Het zou Giro555 sieren om haar achterban te mobiliseren’’, vertelt Koehestanie.
"Dit is geen politieke crisis, maar een humanitaire. We mogen onze rug niet toekeren", zegt Seyed Qaderi